Hallo allemaal,

Overweldigend was de grote opkomst zaterdagochtend bij het Hoogepad. Hoewel je natuurlijk hoopt op zo’n betrokkenheid van de gemeente, geeft het een goed gevoel als dit ook daadwerkelijk het geval is. We kunnen jullie melden dat we zijn aangekomen in Lopatyn. Het was me het reisje wel, we zijn allemaal figuurlijk gezien kapot. Het was namelijk een reis met verschillende hoogtepunten en dieptepunten.

Voorbeelden hiervan zijn:

• Het vergeten van Gert Jan bij een stopplaats (dit werd mede mogelijk gemaakt door Gerda)
• Jan Peter die tijdens de wave door de bus vergeet dat hij twee glazen cola in zijn handen heeft
• Bijna 5 uur moeten wachten bij de grensovergang tussen Polen en Oekraïne
• Een zeer toeristische route van de grens naar Lopatyn, maar de chauffeurs ‘wisten’ de route
• Een chauffeur die moeite had met het wegrijden in de eerste versnelling

Maar als grootste hoogtepunt:

• De gezelligheid die we met zijn allen hebben gehad tijdens de busreis! We hebben veel gelachen, gepraat en gegeten tijdens de reis en dat de slaap er een beetje bij in geschoten is nemen we maar voor lief.

We kwamen na een reis van ongeveer 30 uur aan in Lopatyn en werden daar ontvangen door plaatselijke jongeren. Daar een eerste kennismaking en vervolgens het bekijken van het eethuis en de slaapplekken. Na het verhuizen van een bedje, was de kamerindeling prima voor elkaar. We hebben daarna onze eerste kennismaking mogen hebben met het plaatselijke eten. Vooral sommige dames hadden wat schrik van het eten, maar het beviel de meesten uiteindelijk wel. Een heerlijke combinatie van rijst, salade en een lekkere saus was het gerecht van de avond. Het dessert bestond uit heerlijke koekjes met koffie en/of thee. We gaan de avond gebruiken om tot rust te komen en waarschijnlijk vroeg naar bed te gaan.

De nacht van zondag op maandag is niet bij iedereen even goed bevallen. Sommige mensen hadden last van duikende houtzagers, andere vonden vooral de te smalle bedden het grootste probleem. Gelukkig had iedereen zo’n slechte nacht in de bus gehad, dat iedereen toch een heerlijke nacht gehad heeft. Een nieuwe dag stond voor de deur, een dag die iedereen lang zou heugen en waarop sommige mensen dingen gedaan hebben, die ze nooit bedacht hadden te zullen doen, maar daarover later meer.

Het ontbijt werd netjes om 08.30 uur geserveerd en genuttigd door iedereen. Hierna was er eerst enige verwarring over het te volgen programma, want onze plaatselijke contactpersoon nam het niet heel nauw met de afgesproken tijd. Gelukkig kwam ze enige tijd later en konden we beginnen met het werk. Het grootste werk was het opknappen van het theater tot een hypermoderne gymzaal. De schok was dan ook groot toen we erachter kwamen dat het gebouw in Nederland al lang onbewoonbaar verklaard zou zijn en waarschijnlijk niet eens meer bestaan had. Gelukkig kregen we te horen dat onze acties een vervolg zouden krijgen, doordat een groep investeerders (of de plaatselijke gemeente) het dak gaat repareren. We konden dus aan de slag met het strippen van muur en plafond. We hadden hier alleen de steiger voor nodig, die nog niet vrijgegeven is door de douane. Is, zult u denken. Het is inderdaad nog steeds niet vrijgegeven, maar gelukkig hadden we Donderkareltje en Blom (ook wel bekend van Pipi Langkous, daar leken ze namelijk erg op) en die wisten voor ons het gebouw op een bijzondere manier (namelijk via het raam) open te maken. We konden dankzij hen toch bij onze spullen en konden dus aan de slag. We hebben veel meer gedaan dan dit en lieten hierdoor Olesya versteld staan. We hebben namelijk ook nog:

• De eerste muurschildering gemaakt
• Een stuk speeltuin veranderd en bijna omgedoopt tot een volleybalveld

Kortom, het was een enorm drukke dag, wat ook nog gepaard ging met een onmeunige hitte! ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten en besloten we met het zingen van enkele liederen. Vanavond gaan we genieten van de heerlijke rust die het plaatsje biedt aan ons.

Groet namens de hele groep!